26.Chodząca katastrofa- Jamie McGuire

Polski tytuł :Chodząca katastrofa
Tytuł oryginału:WALKING DISASTER 
Autor: Jamie McGuire
Wydawnictwo: Albatros
Liczba stron:496
Ocena: -8/10

 Długo oczekiwana kontynuacja powieści,na punkcie której oszalały amerykańskie dziewczyny.

,,Czy można kochać zbyt mocno?”

Travis Maddox od matki nauczył się dwóch rzeczy:kochaj mocno, walcz jeszcze mocniej.Jego życie jest pełne romansów na jedną noc,hazardu,nielegalnych walk i przemocy.Ale kiedy zaczyna mu się wydawać,że nikt go nie pokona- ani  na ringu,ani w miłości- pewna... dziewczyna

Powala go na kolana... I nic nie jest już takie same

 Jest to moje drugie spotkanie z twórczością Jamie McGuire.Czy okazało się ono bardziej udane od poprzedniego?

Historia opowiedziana przez Travisa pozwoliła mi zobaczyć  bohaterów w zupełnie innym świetle.Już po pierwszych stronach,,Chodzącej katastrofy"cała moja sympatia,jaką żywiłam względem Abyy,obróciła się w pył,a nawet zaczęłam odczuwać pogardę.Książka  otworzyła mi oczy,zobaczyłam  jaką egoistką,manipulatorką i zołzą,była ta dziewczyna.Za to Travis definitywnie zdobył moje serce,chociaż mógłby trochę powściągnąć język i popracować nad słownictwem.Miałam ochotę go przytulić i zapewnić,że zasługuje na o niebo lepszą dziewczynę ,niż Abby.Bardzo polubiłam postacie drugoplanowe,gdyż zdecydowanie autorka postanowiła  dopuścić je do głosu,a dzięki temu mogłam je lepiej poznać.

Ostatnimi czasy bardzo popularne stały się powieści o tej  tematyce,ale pisane z różnych  perspektyw,nie tylko z punktu widzenia głównego bohatera.Osobiście mam do tego ambiwalentny stosunek,gdyż według mnie wszystko zależy od książki.Czasem historia,aż sama się prosi,aby napisać ją z innej perspektywy i autor ma pomysł jak to zrobić.Niestety są też przypadki powieści napisanych przez autora pod przymusem i presją,przez co wychodzi z tego niestety katastrofa.A jak się rzecz miała w przypadku ,,Chodzącej katastrofy"?

Pierwsza część została zdominowana przez dialogi,za to jeśli chodzi o ,,Chodzącą katastrofę”to tutaj zdecydowanie przeważają opisy uczuć i miejsc pobytów bohaterów.Byłam z tego  zadowolona,gdyż w końcu stały się dla mnie zrozumiałe motywy postępowania Travisa.

Słyszałam,że nie należy czytać w bardzo krótkich odstępach czasu tych powieści,gdyż można doznać uczucia déjà vu.Na szczęście w moim wypadku nie miała miejsca taka sytuacja,choć czytałam te książki jedna po drugiej w zaledwie parodniowym odstępie czasu.Dużo osób też wspominało, iż dialogi są tutaj identyczne jak w ,,Pięknej Katastrofie".Ja osobiście się z tym zupełnie nie zgadzam.Historia jest nadal urocza,ale widać,że autorka dopracowała swój warsztat pisarski.

Największym plusem tej książki jest to,iż zawiera w sobie epilog.Kiedy go zobaczyłam miałam ochotę wyściskać autorkę z wdzięczności za to,że uratowała mnie przed bólem głowy i bezsennością,gdyż jak już Wam niejednokrotnie wspominałam nienawidzę zakończeń otwartych.Po prostu zawsze kiedy mam z nimi do czynienia,nurtują mnie pytania:,,Co się stało z bohaterami?"lub,,Jak potoczyły się ich dalsze losy ?”.Tutaj na szczęście autorka postanowiła mi oszczędzić tych katuszy,jakie musiałam przeżywać w ,,Pięknej katastrofie",za co jestem jej bardzo wdzięczna. Zakończenie jest tutaj urocze, chwytające za serce i sprawiające ,że czytelnikowi łezka się w oku zakręci. Jestem nim w pełni usatysfakcjonowana ,sama nie byłabym w stanie wymyślić lepszego.Niemniej jednak ubolewam nad tym,że autorka nie wspomniała jak potoczyły się losy Americi i Shepley,choć z tego co się dowiedziałam z Goodreads  pani McGuire napisała o nich osobną książkę.Teraz tylko czekać, aż jakieś wydawnictwo postanowi ją wydać,choć myślę, że raczej nie prędko to nastąpi.

Okładka bardzo przypadła mi do gustu( ten motyl jest urzekający) i myślę,że idealnie została dobrana do klimatu i gatunku,do jakiego zalicza się książkę,czyli NA.Powieść wydaje się być  sporą cegiełką,ale tak naprawdę jest to znowu tylko złudzenie,które jest spowodowane jej wielkością.Podoba mi się pomysł z tłoczonymi literami  na okładce,gdyż uwielbiam wodzić po nich palcami.

,,Chodząca katastrofa” jest dobrą książką oraz świetnym uzupełnieniem do poprzedniej części.Wcześniej wspominałam,że mam mieszane uczucia do co do tego typu pomysłów,ale z tego  jestem  bardzo zadowolona.Powiem Wam, że jest to niby ta sama historia / tylko opowiedziana przez Travisa/,ale jest  o niebo lepsza od wcześniejszej.Dlatego Kochany Czytelniku,jeśli nie jesteś przekonany i nie chcesz sięgnąć po tę książkę,to muszę Ci powiedzieć,że dużo byś stracił.Jeśli sięgniesz po,,Chodzącą katastrofę” to ta powieść sprawi ,że spojrzysz bardziej przychylnym okiem na twórczość Jamie McGuire. 


Za egzemplarz i przyjemnie spędzony z nim czas dziękuję Wydawnictwu Albatros!