52.PRZEDPREMIEROWO:Diabolika-S.J. Kincaid

Polski tytuł:Diabolika

Tytuł oryginału:The Diabolic

Autor:S.J. Kincaid

Wydawnictwo: Moondrive/Otwarte

Liczba stron: 412

Ocena: 7/10

PREMIERA: 15 lutego 2017 r.

Diaboliki nie znają litości.

Diaboliki są silne.

Ich przeznaczeniem jest zabijać w obronie człowieka,dla którego zostały wyhodowane.

Nic więcej się nie liczy.

Wyglądamy jak ludzie.Jesteśmy agresywni,zdolni do bezgranicznego okrucieństwa i absolutnej lojalności.Właśnie dlatego jesteśmy strażnikami zamożnych rodzin.

Służę córce senatora,Sidonii,którą traktuję jak siostrę.Zrobiłabym dla niej wszystko.Teraz,aby ją ochronić, muszę udawać,że jestem kimś innym,zachowując w tajemnicy moje zdolności.Wśród bezwzględnych polityków walczących o władzę w imperium odkryłam w sobie cechę,której zawsze mi odmawiano...

Mam na imię Nemezis i jestem diaboliką.

Czy mogę zostać iskrą,która rozbłyśnie w mroku imperium?

Bardzo mi się podoba możliwość obserwowania zmian zachodzących w sposobie myślenia i postrzegania samej siebie przez Nemezis.Jest to postać,którą łatwo polubić,choć swoim postępowaniem może wywoływać różne uczucia.Na początku nie lubiłam Sidonii,denerwowała mnie swoim zachowaniem i wydawała się być taką szarą bohaterką.Na szczęście coś w jej postępowaniu się zmieniło i stała się bardziej kolorowa,do czasu aż... Autorka sprytnie zasiała w czytelniku ziarenko sympatii do bohaterów,które bardzo szybko rośnie.Dlatego nie jest on w stanie uwierzyć w pewne rzeczy oraz opowiedzieć się po którejś ze stron w decydujących kwestiach.Żałowałam,że pisarka nie poświęciła trochę więcej uwagi postaciom drugoplanowym.

Powieść pokazuje jak zachowujemy się w sytuacjach,kiedy jesteśmy cały czas poddawani presji i nie możemy pozwolić sobie na błąd.Jak trudno jest nam przyjmować niekiedy zapewnienie,że ktoś może nas kochać takimi, jacy jesteśmy.Ciekawie został też nakreślony obraz różnych rodzajów miłości np.rodzicielskiej,siostrzanej.Ponadto powieść podkreśla,że w podejmowaniu decyzji należy przede wszystkim kierować się swoim własnym,wewnętrznym instynktem,a nie obawami,co pomyślą o nas inni.Uświadamia,że każdy poszukuje w życiu kogoś,kto nas zaakceptuje i pokocha takimi, jacy jesteśmy.Podobał mi się pomysł z robotami, które poprawiały wygląd ludzi-sama nie pogardziłabym takim jednym...

Na początku czytałam powieść z fascynacją,ale potem coś się popsuło i fabuła przestała mnie wciągać.Na szczęście w pewnym momencie uległo to zmianie.Czytanie drugiej połowy książki wiązało się z ogromnymi emocjami,ściskałam ją mocno ze zdenerwowania.W mojej głowie szalało tysiąc myśli dotyczących zakończenia historii Nemezis,ale powiem Wam,że czegoś takiego się nie spodziewałam....

Niekiedy irytowały mnie sytuacje,w których autorka bardzo szczegółowo opisuje jakąś rzecz,która moim zdaniem niewiele wnosi do fabuły,a kluczowe sprawy traktuje trochę po macoszemu.Zdarzały się problemy z ujednoliceniem tempa akcji:czasami pędziła ona do przodu na złamanie karku,a innym razem dłużyła się.

Myślę,że autorka dobrze sprawdziłaby się w pisaniu thrillerów.Ma talent do opisów przemawiających do wyobraźni czytelnika.Pokazuje,że niektórych niewłaściwych ludzkich zachowań i sposobów postępowania nie będziemy w stanie zwalczyć.Sądzę,że większość osób znajdzie w tej powieści coś dla siebie,gdyż jest tutaj poruszanych wiele różnych wątków.

Szata graficzna jest prosta,ale zarazem przyciąga wzrok.Moim zdaniem może kojarzyć się z charakterem niektórych postaci tej historii.Rozdziały nie są długie,a dodatkowo powieść czyta się szybko.

,,Diabolika” jest jak motyl,który swoim pięknem zachwyca nas z oddali. Kiedy jednak przyjrzymy mu się bliżej dostrzeżemy,że nie jest tak idealny, jak nam się na pierwszy rzut oka wydawało.Warto poznać tę historię dla jej zakończenia... i nie tylko.Nie ważcie się jednak zapuszczać żurawia od razu na ostatnie kilka stron,gdyż Nemezis będzie wiedzieć,a wtedy marny Wasz los...

Za możliwość poznania historii Nemezis,dziękuję Wydawnictwu Otwarte.